شناسایی حشرات گیاهی خانه با عکس و درمان در خانه!

کلید ریشه کن کردن انواع آفات گیاهان خانگی ، شناسایی نوع آنها است. اگرچه برخی از داروهای خانگی برای کشتن حشرات گیاهی بر بسیاری از آنها تأثیر می گذارد ، اما برخی از درمان های موفق شامل ایجاد یک محیط در حال رشد مناسب برای گیاهان خانگی است. مگسهای سفید کوچک روی برگها پرواز می کنند این مگس های سفید روی برگها پرواز می کنند و شیره زندگی گیاه را می مکند. در این زمان ، برگها زرد می شوند و می میرند. درمان خانگی برای این حشرات ؛ اسپری روغن Neem یا روغن رزماری و کاغذهای چسب زرد. روغن Neem از درختی به همین نام گرفته شده و بومی هند است. عنکبوتهای کوچک یا شبکه های عنکبوتی در گیاهان خانه دیدن شبکه های عنکبوتی خوب در زیر برگها هشدار دهنده حضور کنه های عنکبوتی است. دیدن این عنکبوتهای ریز به سختی می توان دید ، بنابراین شبکه های آنها بهترین راه برای مشخص کردن آنها است. داروهای خانگی برای این حشرات: روغن نیم یا روغن رزماری با صابون حشره کش یا صابون مایع خفیف. حشرات ریز در خاک یک گلدان آپارتمان قارچ های قارچ تخم مرغ هایی را در خاک قرار می دهند ، جایی که لاروها به مگس های سیاه تبدیل می شوند. این حشرات پرواز کوچک مانند مگس های میوه ای به نظر می رسند. داروهای خانگی برای این حشرات: روغن نیم یا اسپری روغن رزماری ، خاک پراکسید هیدروژن ، سرکه سیب مخلوط شده با کمی مایع ظرفشویی و شکر نیز می تواند توجه آنها را به خود جلب کند. 6 راه ساده و کم هزینه برای خلاص شدن از شر پشه ها در خانه موهای پنبه ای سفید مانند ساقه گیاهان خانه و برگهای متصل به آنها اگر به سرعت از شر آنها خلاص نشوید ، آنها گیاه شما را می کشند. درمان خانگی برای این اشکالات: پارچه ای را که در الکل خیس شده است ، مالش دهید تا اشکالات کوچک سفید را بکشد. خوشه های قرمز ، قهوه ای ، زرد یا سبز حشرات موجود در خانه ها شته ها حشرات متداول در خانه ها هستند. آنها از شیره گیاه تغذیه می کنند و به آرامی آنها را می کشند. در این موارد ، شما ممکن است یک ماده چسبنده را روی گیاه مشاهده کنید. سموم دفع آفات گیاهی: گیاه را با صابون گیاه حشره کش یا صابون مایع خفیف تمیز کنید ، یا از روغن نیم یا اسپری روغن رزماری با آب استفاده کنید. حشرات کوچک و باریک زرد ، سیاه یا قهوه ای با دمهای برجسته تریپس حشرات طولانی و نازک هستند که می توانند خزنده و پرواز کنند. اگر در اسرع وقت از شر این آفات خلاص نشوید ، برگها قهوه ای می شوند و سقوط می کنند. داروهای خانگی برای اشکالات سیاه: روغن نیم یا اسپری روغن رزماری و صابون مایع خفیف.

کاشت گل رز هلندی و مراقبت از آن

کاشتن گل رز هلندی از مواردی است که نیاز به حرفه و تجربه دارد و بعد از کاشتن گل رز هلندی باید مراقبت های لازم جهت نگهداری و رشد این گل زیبا در نظر گرفته شود. گل رز هلندی با نام علمی Rosa hybrida یکی از گونه های گل های رز می باشد. گل های رز و همچنین گل رز هلندی در مصارف گوناگونی مورد استفاده قرار می گیرد. به طور مثال برای عطر خوب که آرام بخش است استفاده می باشد. همچنین این گل دارای مصارف درمانی نیز بوده و به همین دلیل اسانس آن جزو گران ترین اسانس ها در دنیا می باشد. از این رو کاشتن گل رز هلندی یکی از کارهای مهم در دنیا می باشد.

گل رز هلندی جزو یکی از زیباترین گل ها می باشد که دارای گلبرگ ها ی زیبا و بزرگی می باشد و به رنگ های مختلف دیده می شود. گل رز هلندی دارای عطر بسیار خوبی بوده و دارای طرفداران بسیاری نیز می باشد.

در زیر به تعدادی از مشخصات مهم این گل و همچنین روش کاشتن گل رز هلندی اشاره شده است که با رعایت ان ها می توان گل رز هلندی را کاشت و تکثیر نمود.

خصوصیات و مشخصات مهم برای کاشتن گل رز هلندی

کاشتن گل رز هلندی از جهات مختلفی حائز اهمیت می باشد و دارای طرفداران بسیار زیادی نیز می باشد. این گل دارای عطر بسیار زیادی بوده و گل بسیار مناسبی برای نگهداری در باغ و باغچه های منزل می باشد. گل رز هلندی به راحتی در کنار دیوار رشد کرده و بالا می رود. ارتفاع گل رز هلندی حدود نیم تا یک متر می باشد.

گل رز هلندی به تنهایی رشد بهتری داشته و در جوار گل و گیاهان دیگر رشد ان کمتر می شود. بنابراین بهتر است در هنگام کاشتن گل رز هلندی دقت شود که این گل به تنهایی کاشته شود تا بتواند به مرحله ی گل دهی برسد.

گل رز هلندی به نور زیاد و مستقیم خورشید نیاز دارد. بنابراین حتما باید نور کافی و زیادی به ان برسد. در غیر این صورت رشد کافی نداشته و گل هایی با کیفیت مطلوب نمی دهند.

این گل شرایط رشد در اکثر خاک ها را داشته و سازگار می باشد اما هر چه خاک شما مرغوب تر باشد رشد گل بهتر می باشد.

نحوه ی تکثیر و کاشتن گل رز هلندی (6 روش ازدیاد گل رز)1) تکثیر با بذر

که به منظور به دست آوردن ارقام جدید یا برای پیوند استفاده می شود. بذر کاری به صورت کرتی در پاییز صورت می گیرد. سبز نشدن آنها بدلیل عدم دریافت سرمای کافی است. یکسال نشاءها مانده و در بهار سال دوم آنها را از کرت اصلی خارج و در خطوطی به فاصله 5 / 1 متر و فواصل بوته ۲۰-۱۰ سانتی۔ متر کشت می کنند و در خرداد ماه برای پیوند آماده می باشند.

بهترین دما برای جوانه زنی رز ۱۸ درجه است. برای زیاد کردن اقسام بوته های گل سرخ راه های متعددی وجود دارد که هریک از آنها به نسبت خواصی که دارد، می تواند مورد استفاده علاقمندان واقع گردد.

2) کاشتن دانه های گل سرخ

در دو زمان کاشتن دانه های گل سرخ برای زیاد کردن آن مورد استفاده است. یکی برای به دست آوردن جورهای تازه و دیگری کاشتن دانه های نسترن برای تهیه پایه های جوان و سالم قابل پیوند.

برای به دست آوردن جورهای و گونه های تازهای از گل سرخ، میوه هایی را که به این منظور روی بوته ها باقی گذارده اند. این میوه ها حاصل گل هایی ست که با گونه یا جور دیگری گشن گیری شده یا بواسطه وجود اقسام و جورهای متنوع زیاد در اطراف آن بطور طبیعی عمل گشن گیری روی آنها انجام شده اواسط پاییز وقتی که میوه ها کاملا رسیدند، قبل از شروع سرما و یخبندان میچینند.

نشانه رسیدن میوه گل سرخ موقعی است که میوه ها رنگ انداخته و نارنجی رنگ می شوند. ولی باید دانست در بعضی از اقسام گل سرخ مخصوصا دورگه های چای میوه ها به زحمت رنگ میاندازند و بطور کلی موقع رسیدن میوه ها بسته به نژاد، منطقه و محل کاشت فرق می کند. میوه های رسیده را باید در همان موقع چیدن، اواسط مهر یا آبان کشت کرد (زیرا دانه های میوه گل سرخ پس از چیدن خیلی زود قوه نامیه خود را از دست میدهند).

اگر دانه ها کاملا نرسیده و هوای آن منطقه سرد باشد، برای آنکه قوه نامیه آن کامل شود، دانه ها را لای خاک اره یا ماسه نرم کمی مرطوب طبقه طبقه می چینند تا برای جوانه زنی برسد (استرتیفیکاسیون کردن) معمولا اوایل آذرماه می توان این دانه ها را بیرون کاشت، موقع کاشتن میوه ها را با چاقوی پیوندزنی چهار قسمت کرده دانه ها را خارج می سازند و برای آنکه بدانند دانه هائی که می کارند از چه قسمی است تا پس از سبز شدن و گل کردن معلوم شود بین آنها جورهای جدیدی بوجود آمده، باید دانه های هر قسم را در خزانه مخصوصی جداگانه کاشته و بوسیله برچسبی جور یا گونه آن را مشخص کنند.

خزانه ای که در آن دانه ها را می کارند، اگر در گلخانه باشد مناسب تر است. در غیر این صورت باید از تغارهای مخصوص بذرکاری استفاده کرد. خزانه یا تغار را با خاکی تجزیه شده که قبلا تهیه کرده اند پر کرده روی آن را صاف نموده، دانه ها را به ردیف مرتب روی خاک میچینند، بعضی ها برای اینکه خاک خزانه تقویت شده و کمک موثری به سبز شدن دانه ها کند، با خاک هر خزانه ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم گوگرد و مقداری سولفات دوفر سولفید و کمی از کودهای شیمیایی داخل می کنند.

آماتورها برای احتیاط و پیشگیری از بروز آفات حیوانی و قارچی، خاک خزانه را دو ماه قبل از موقع کاشتن با محلول (فورمول) ضدعفونی کرده یا همان موقع کاشتن با تزریق سولفور دو کاربون این کار را انجام میدهند تا پس از آنکه بوته ها سبز شدند دچار آفات مذکور نشوند. پس از آنکه دانه ها را روی خاک مرتب چیدند، آهسته با کف دست آنها را فشار باید داد تا دانه خوب به خاک بچسبد و روی آن را با قشری به ضخامت ۱ تا 5 / 1 سانتیمتر شن پوشانده، خزانه را آبیاری می کنند.

دانه ها بسته به اقسام مختلف آن از ۳۰ الی ۹۰ روز بعد از کاشتن سبز می شوند. پس از سبز شدن باید آب دادن را کمتر کنند تا ریشه بوته ها که خیلی ظریف است نپوسد، تا موقعی که هوا سرد و یخبندان است، این بوته ها را باید در گلخانه یا در زیر شاسی نگهداری کرد. پس از مساعد شدن هوا آنها را بیرون آورده در خزانه دیگر با فواصل بیشتری نشاء کرده یا آنکه جداگانه می کارند.

بوته های نو را باید هر هفته یا ۱۵ روز یک مرتبه بازدید کرد تا اگر آثاری از «شته سبز» یا «پارازیت های دیگر روی آنها مشاهده شد بوسیله محلول سولفات دو نیکوتین و یا سموم دیگر با آنها مبارزه کرده تا از ضعیف شدن بوته ها جلوگیری بعمل آورند و زودتر رشد نمایند

پس از اینکه بوته ها قوی شدند سال دوم آنها را یا در کرت مخصوصی با فاصله ۵۰ سانتیمتر کاشته یا در گلدان های بزرگتری می گذارند تا شروع به گل دادن کند.

کاشتن دانه های نسترن برای پایه از اواسط شهریورماه که میوه های نسترن قرمز می شود، شروع می شود که باید آنها را چیده بعد همه آنها را در لاوک چوبی یا تغاری ریخته آهسته با دسته هاون چوبی یا گوشتکوب له کنند تا دانه ها از گوشت میوه جدا شوند، سپس آنها را چند دفعه با آب فراوان شسته، دانه های ریز و پوک را که روی آب می ایستد جدا کنند تا دانه سالم و درشت و پاک به دست آید.

موقع کاشتن این دانه ها، بسته به وضعیت منطقه یکی از ماه های مهر، آبان و آذر یا اواخر اسفند است، برای آنکه قوای نامیه خود را از دست ندهند باید فورا دانه ها را خوب خشک کرده لای طبقات شن یا نرمه زغال چوب بچینند.

در موقع مناسب دانه ها را در کرتهای وسیعی که خاک کرتهای آن قبلا حاضر شده و به اندازه کافی عمیق است، به ردیف بفواصل ۲۰ سانتیمتر و عمق یک سانتیمتر بکارند. اگر دانه ها در پاییز کاشته می شوند برای جلوگیری از نفوذ سرما و یخ زدن، بهتر است روی کرت ها را با قشری از پهن اسب پوشاند.

دانه ها بهار سبز می شوند و پاییز بعد آنها را بیرون آورده در کرتهای دیگری به فواصل ۳۰ سانتیمتر می کارند تا قبل از رشد کامل بوته ها که قابل پیوند کردن بشوند باید مواظبت کرد امراض و آفاتی از قبیل «زنگ – اردک (سفیدک) – شته سبز و قرمز» و غیره به آنها سرایت نکند. برای پیشگیری بهتر است چند مرتبه بوته ها را با محلول سولفورون» (گوگرد محلول در آب) یا محلول یک در هزار «پرمنگنات دو پتاس» یا محلول بوردله» (کات کبود و آب صابون) سمپاشی کنند. این بوته ها را سال دوم یا سوم به اشکالی که میل دارند می توان پیوند کرد

3) تکثیر با قلمه

قلمه باید ۱-۳ گره داشته باشد برای به تأخیر انداختن رشد جوانه محوری بالایی فقط برگ بالایی حفظ می شود تا ریشه دهی خوب انجام شود و غذای لازم را برای شاخسارهی رشد کرده فراهم کند. قلمه های نیمه خشبی آن به راحتی ریشه میدهد. برخی از رزها نظیر رزهای زرد و بنفش قلمه آنها به سختی ریشه میدهد لذا از طریق پیوند آنها افزوده می شوند. معمولا انواع رونده و مینیاتوری و سایر رزها به جز بالایی ریشه زایی خوبی دارند

برای جلوگیری از گال طوقه در محلول هیپوکلریت سدیم 5 / 0 درصد به مدت ۱۵ دقیقه قرار داده می شوند. برای آنکه بتوان در مدت کوتاه تری بوته های سالم و قوی برای پایه به دست آورد یا در نبودن پایه برای پیوند یکی از اقسام گل سرخ را زیاد کرد، قلمه زدن را انتخاب کرده اند.

قلمه بعضی از نژادها و اقسام گل سرخ با کمال سهولت نتیجه میدهد و در مدت کوتاهی ریشه میدهد و با این وسیله میتوان تعدادی از یک قسم یا جور به دست آورد.

بین جنسها و اقسام مختلف گل سرخ آنها که برای قلمه زدن مناسبند به شرح زیر می باشند:

١- گل سرخهای بنگال

۲- گل سرخ های جزیره بوربون

۳- گل سرخهای منگوله و دو رگه های آن

۴- گل سرخ های چای و چند جور از دو رگه های آن

۵- انواع گل سرخ های پولیانتا

6- گل سرخهای پر گل ویشور

بوته ای که از قلمه گل سرخ حاصل می شود چون همه قسمت هایش از یک قسم یا جور است یک خاصیت دارد و آن این است که مانند پیوندهای روی نسترن باغبان مجبور نیست دائما مواظب گرفتن و حذف پاجوشهایی که از ریشه می روید باشد تا بوته ها را ضعیف و خراب نسازد. ولی از طرفی تعداد بوته ای را که بوسیله قلمه می توان از یک بوته به دست آورد چند برابر کمتر از آن است که بوسیله پیوند ممکن است حاصل نمود.

زیرا از هر چشمه ساقه یک پیوند می توان گرفت، در صورتیکه ساقهای را که برای قلمه انتخاب می کنند باید دست کم چند چشمه داشته باشد، به اضافه غالبا ریشه اقسامی که آن را بوسیله قلمه زیاد کرده اند دوام زیادی نداشته و بالاخره بیشتر جورهای گل سرخ را بوسیله قلمه نمی توان زیاد کرد. بهترین زمان برای قلمه زدن گل سرخ اواخر تابستان (شهریورماه) است.

در این ماه شاخه هایی را که مغزش چوبی شده با قیچی باغبانی چیده به قطعات ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتری تقسیم می کنند، به طوری که ابتداء و انتهای هر شاخه یک چشمه داشته باشد

بعد برگهای شاخه را بقسمی با قیچی می چینند که یک تا دو سانتیمتر از دم برگها به ساقه بماند، قلمه ها را در گلدان یا تغار و یا جعبه مخصوص قلمه که از چهار پنجم شن نرم شسته و یک پنجم خاک تازه باغچه و خاک برگ پر شده بفواصل ۲ تا ۳ سانتیمتر پهلوی هم فرو کرده و اگر هوا متغیر و نامساعد باشد روی آنها را حباب شیشه ای می گذارند و یا نایلون می کشند.

مدتهاست که هورمون هایی برای تسریع در ریشه کردن قلمه ها ساخته شده که ممکن است قبل از آنکه قلمه ها را در خاک فرو کنند، به اندازه دو سانتیمتر از ساقه ها را یکی دو روز در محلولی از آن هورمون گذارده بعد در خاک فرو می کنند تا زودتر ریشه کرده به نتیجه برسد. زمستان باید قلمه ها را زیر شاسی یا نقاط کم آفتاب گلخانه گذاشت.