تفاوت کشت معمولی و کشت هیدروپونیک

کشت گلخانه ای شامل دو نوع معمولی و هیدروپونیک (به ترتیب بستر کشت در خاک و بستر کشت در محلول غذایی مبتنی بر آب) است. گلخانه های معمولی می توانند گیاه را در بستر خاکی با محیطی قابل کنترل رشد دهند . در واقع، عوامل محیطی حیاتی برای رشد گیاه را می توان در سطح بهینه نگه داشت تا آب و هوای مطلوبی در داخل گلخانه ایجاد شود

کشت عمودی گلخانه ای روز به روز محبوب تر می شود و امروزه حدود 405000 هکتار گلخانه در سراسر جهان وجود دارد. کشت مرسوم گلخانه ای (خاک بستر کشت) دارای معایبی است، از جمله نیاز به سطح زیر کشت وسیعی که به غلظت بالایی از مواد مغذی و آفت کش ها نیاز دارد .علاوه بر این، ضایعات شیمیایی و آلاینده های آزاد شده در طول کشت می توانند اثرات خطرناکی مانند تخریب خاک، فرسایش و آلودگی داشته باشند

کشت هیدروپونیک نوعی کشت است که در آن گیاه با استفاده از هوا، آب یا مواد جامد حاوی رطوبت به جای خاک در بستر قرار می گیرد . این کشت نسبت به گلخانه های معمولی کیفیت بهتری دارد و عملکرد و مواد مغذی بیشتری دارد و مصرف کود و آب بهتری دارد .

 همچنین کشت هیدروپونیک یکی از رایج ترین روش هاست. این روش در مقایسه با روش معمولی تمیز و آسان است . کشاورزی سنتی به سطح زیر کشت وسیع، مواد معدنی طبیعی و آب نیاز دارد که باعث کاهش بهره وری می شود. همچنین حذف علف های هرز نیازمند تلاش زیاد و مصرف انرژی است که می تواند بهره وری را کاهش دهد.

هیدروپونیک می تواند دما، رطوبت و سطح آبیاری را توسط یک سیستم کنترلی متشکل از کیت میکروکنترلر متصل به یک شبکه حسگر بی سیم (WSN) کنترل کند . هیدروپونیک روشی خاص و مفید برای پرورش گیاهان است که حتی در مناطق خشک مانند بیابان های خشک نیز قابل استفاده است . بر اساس برخی مقایسه ها بین کشت هیدروپونیک و کشت آزاد، عملکرد محصول در واحد سطح حدود 10 برابر بیشتر از کشت معمولی در زمین های باز بوده است .

در مناطق خشک یا نیمه خشک، استفاده از آب با کیفیت پایین (غلظت نمک بالا) برای کشاورزی رایج است زیرا این تنها منبع موجود است . این آب ها حاوی مقدار زیادی نمک و یون سدیم هستند که باعث تغییرات فیزیکی و شیمیایی در ساختار خاک شده و به تخریب آن کمک می کند . در نتیجه بر تعداد برگ، سطح برگ، محتوای نسبی آب و زیست توده اثر منفی می‌گذارد و بهره‌وری را نیز کاهش می‌دهد.

علاوه بر این، نهاده‌های مورد استفاده در سازه‌های گلخانه‌ای مانند فولاد، پلی اتیلن و ورق‌های پلی کربنات و همچنین شکل ساختمان‌های گلخانه‌ای می‌توانند انتشار گازهای گلخانه‌ای (GHG) و مصرف انرژی را در مقایسه با کشت در زمین‌های کشاورزی افزایش دهند. . بنابراین تولید محصولات کشاورزی در سیستم های گلخانه ای هم مزایا و هم معایب دارد. از مزایای آن می توان به تولید بیش از یک نوع محصول در سال ، تولید بدون توجه به شرایط آب و هوایی، شناسایی نیازهای ضروری گیاهان و اثرات زیست محیطی، افزایش تولید در واحد سطح، اجرای طرح بازاریابی و شناسایی نیازهای بازار هدف اشاره کرد. معایب آن استفاده بیش از حد از منابع انرژی است.