تاثیر نسبت های مختلف آمونیوم به نیترات و سطوح کلسیم بر رشد، غلظت عناصر غذایی و کیفیت گل رز

به منظور مطالعه تاثیر نسبت های مختلف آمونیوم به نیترات و سطوح کلسیم بر رشد، غلظت عناصر غذایی و کیفیت گل رز (Rosa hybrida L.) در شرایط آبکشت، این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با دو عامل نسبت آمونیوم به نیترات و کلسیم در محلول غذایی با چهار تکرار بر روی بوته های گل رز رقم Vendetta از سال 1385 به مدت یک سال اجرا شد. سطوح عامل نسبت آمونیوم به نیترات شامل سه سطح 0:100، 25:75 و 50:50 و سطوح عامل کلسیم شامل دو سطح 6/1 و 8/4 میلی مولار بود. نتایج نشان داد به غیر از شاخص میزان کلروفیل برگ هیچ یک از شاخصهای رشد رویشی تحت تاثیر نسبت های مختلف آمونیوم به نیترات و سطوح کلسیم کاربردی قرار نگرفتند. با افزایش نسبت آمونیوم به نیترات در محلول غذایی غلظت نیتروژن، فسفر و عناصر کم مصرف در قسمتهای مختلف گل رز افزایش و کلسیم و منیزیم کاهش یافتند. در حالی که افزایش غلظت کلسیم در محلول غذایی تاثیری بر غلظت نیتروژن، فسفر، آهن، مس و بور در قسمتهای مختلف گل رز نداشت اما منجر به افزایش معنی دار غلظت کلسیم و همچنین کاهش معنی دار غلظت پتاسیم، منیزیم، منگنز و روی در قسمت های مختلف گل رز شد. در هر دو نوبت برداشت، افزایش نسبت آمونیوم به نیترات در محلول غذایی منجر به افزایش معنی دار عملکرد گل رز شد اگرچه تفاوت معنی داری بین نسبت های 25:75 و 50:50 آمونیوم به نیترات دیده نشد. مطالعه شاخصهای کیفی گل در دوره پس از برداشت نشان داد با افزایش نسبت آمونیوم به نیترات در محلول غذایی تا نسبت 50:50، وزن تر ساقه گل دهنده در پایان ماندگاری، قطر نهایی گل و همچنین ماندگاری دچار کاهش معنی دار شدند. در حالی که افزایش غلظت کلسیم در محلول غذایی به 8/4 میلی مولار منجر به افزایش تمامی شاخصهای فوق در مقایسه با سطح 6/1 میلی مولار شد. بر اساس نتایج این تحقیق از نقطه نظر تولید اقتصادی و شاخصهای کیفی گل رز در مرحله پس از برداشت کاربرد 25 درصد کل نیتروژن مصرفی به شکل آمونیوم و همچنین 8/4 میلی مولار کلسیم برای تولید گل رز در شرایط آبکشت توصیه می گردد.